خودکشی پرستار کرمانشاهی با قرص برنج | این پرستار در صفحه اینستاگرامش خبر از مرگ خودخواسته اش داد

روز یکشنبه ۱۹ فروردین ماه، برخی از رسانه‌ها از خودکشی پرستار کرمانشاهی خبر دادند. خبر خودکشی پرستار کرمانشاهی بازتاب گسترده ای داشت به طوری که ساسان این جوان 32 ساله تا چند ماه پیش به عنوان پرستار طرحی بیمارستانِ امام خمینی کرمانشاه، در بخشِ مسمومیت، یعنی همان بخشی که با «خودکشی» در ارتباط است، کار می‌کرد. خودکشی پرستار کرمانشاهی زمانی خبرساز شد، که او چند روز پیش، در همان بیمارستان و در یکی از تختهای همان بخش، جان سپرد. دوستان و همکارانش گفته‌اند که «ساسان بعد از عدم تمدیدِ قراردادش و به دلیلِ فشارهای روحی به زندگی خود پایان داده است.» 

در اورژانس بیمارستان امام خمینی کرمانشاه، مرحوم «ساسان احمدی» اغلب آخرین پرستاری بود که خسته می‌شد و موقعیت را ترک می‌کرد. دوران طرحش در زمان کرونا گذشت و خود نیز در آن روز‌های سخت، درگیر بیماری شده بود تا جایی که اگر ویروس پا پس نمی‌کشید، اینتوبه می‌شد، اما بعد از پایان دوران طرحش در مهر ماه، با وجود کمبود پرستار در سیستم درمان، جذب نشد و حالا هم خودکشی کرده است.

به گزارش اعتماد، احمدی، زاده بخش گهواره شهرستان دالاهو بود و نامزد داشت. او در ۳۲ سالگی، نیروی تازه‌نفس سیستم درمان کشور بود که پس از چهار سال تحصیل و بیش از دو سال کار در رشته پرستاری، مجبور شد برای گذران زندگی، به کاری که در شأن و اندازه‌اش نبود، بپردازد؛ کاری که حتی برایش دردسر‌هایی هم ایجاد کرد. این تنها یک عامل بود در کنار سایر عواملی که یک فرد را به دست برداشتن از خویش می‌رساند و او حالا در این جهان نیست تا از آن دلایل دیگر بگوید. ساسان احمدی در دهه دوم فروردین، جانش را سپرد و ۱۹ فروردین، خبر خودکشی اش در رسانه‌ها منتشر شده است.

چند روز قبل و تنها ساعتی پیش از آنکه قرص برنج را بالا بیندازد، در صفحه اینستاگرام از صورت کشیده و گوشتی و چشم‌های درشتش که نور در آن انعکاس یافته است، عکسی گذاشته و نوشته است: «گاهی باید رخت بست و رفت. گاهی باید خاطره شد و رفت. به یاد تمام عزیزانی که دوست‌شان داریم... سایه.» ساعتی بعد چشم‌هایش را برای همیشه روی این جهان بست. سیزده به در امسال به باغ و سبزه‌زار رفته بود و سه هفته قبل تصویر پرچم نصب شده نوروز در دیوانگاه را روی صفحه‌اش گذاشته بود و طبق اطلاعات همان صفحه، اگر زنده می‌ماند سوم اردیبهشت، باید برای تولدش شمعی روشن می‌کردند.

۲۹ هفته پیش در آخرین روز شهریور پارسال، عکسی از خود و همکارش را در اینستاگرام منتشر کرده. برخی همکاران برایش نوشته اند، فراموش نشدنی است و یکی دیگر نوشته: «وجودت اورژانس را قابل تحمل می‌کنه.» حالا همکاران نزدیکش در بیمارستان، تمایل و شاید توانی برای گفتگو در این‌باره ندارند. خانواده هم حال مساعدی ندارد و یکی از اقوام نزدیک او، گفتگو با این روزنامه را با عذرخواهی کوتاه می‌کند: «جوانی را از دست دادیم که در کل کرمانشاه نمونه بود. الان هر قدر درباره‌اش حرف بزنیم آیا همان جوان بر می‌گردد.»

دکتر افشین احمدپور هم که تا یک سال قبل با او در بیمارستان امام خمینی همکار بوده است، اطلاعات چندانی از وضعیت او ندارد و می‌گوید: «خیلی از مسائل را نمی‌شود گفت. البته من دو سال در بیمارستان امام خمینی همکار او بودم، اما این اواخر دیگر آنجا نبودم. ساسان جزو اقلیت‌های مذهبی کرمانشاه بود. آدم شادی بود و این تعبیر دوستانی است که همچنان از نزدیک با او کار می‌کردند، ولی تا جایی که یادم می‌آید، هیچ‌وقت غمگین نبود که به او بگویم مثلا چرا غمگین یا خسته‌ای.» او به نقل از همکاران نزدیک ساسان احمدی می‌گوید: «مهارت بالایی داشت و همیشه در اورژانس آخرین کسی بود که خسته می‌شد. شور زندگی بالایی داشت و من هم به همین دلیل از شنیدن خبر خودکشی خیلی تعجب کردم. به هر حال خودکشی تک عاملی نیست. درباره او می‌دانیم که پس از پایان طرحش از نظر معیشتی دچار مشکل شد. متاسفانه جذب نیرو در شهرستان‌ها نیاز به ارتباطات گسترده دارد که ساسان نداشت و شاید از این منظر به او ظلم شد.

خودکشی عوامل زیادی دارد، ولی همیشه یک عامل در خودکشی وجود دارد که بر اثر آن زندگی بی‌معنا می‌شود. قطعا تمدید نشدن طرح، در کنار عوامل دیگر شوک دیگری بود که به او وارد شد. سخت است فردی که چهار سال درس خوانده، بیکار شود و مجبور باشد کاری غیر از آن را انجام دهد و حتی به واسطه آن مشکلاتی هم برایش ایجاد شود. واقعا سوال است که یک پرستار چرا باید دنبال چنین شغلی برود؟ مشکلات زیادی فرد را به سمت خودکشی سوق می‌دهد، اما اگر فرد در کاری که به آن علاقه دارد، درسش را خوانده و در آن سال‌ها مشغول بوده، فعال باشد تروما‌های بعدی ممکن است او را به آن نقطه بی‌معنایی نرساند.

ساسان احمدی در بخش مسمومیت بیمارستان امام‌خمینی کرمانشاه کار می‌کرد. روز‌ها و شب‌های زیادی در مواجهه با افرادی قرار گرفته بود که با قرص برنج، خودکشی کرده بودند. با مصرف این قرص، مرگ فرد مصرف‌کننده حتمی است؛ مرگی که رنج و درد بسیار زیادی را هم تحمیل می‌کند. اغلب افراد مصرف‌کننده این قرص مرگبار، در ساعات باقیمانده زندگی‌شان در حالی‌که امیدی به زنده ماندن‌شان نیست، از کرده خود پشیمان هستند، اما دیگر راهی برای بازگشت به زندگی ندارند. آلومینیوم فسفاد با خاصیت ضدعفونی و جلوگیری‌کننده از آفت‌زدگی غلات و خصوصا برنج در بازار موجود است و در ایران به قرص برنج مشهورشده.

«دکتر بهزاد غضنفری‌پور»، متخصص پزشکی قانونی در این‌باره می‌گوید: «افرادی که این قرص را مصرف می‌کنند مرگ زجرآوری را تجربه می‌کنند، چراکه تا آخرین لحظه مرگ به هوش هستند. با مصرف این قرص گاز، فسفین در معده افراد آزاد می‌شود که این گاز بلافاصله از دیواره معده جذب خون شده و بعد از ورود به سلول‌های بدن سوخت و ساز آن‌ها را متوقف می‌کند.» این افراد تنها زمانی شانس بازگشت به زندگی دارند که در لحظات نخست قرص با استفراغ بیرون بیاید، وگرنه مرگ حتمی است.

به گفته سلیم‌خانی، مدیرکل پزشکی قانونی استان کرمانشاه مصرف آن توسط انسان در مدت سه تا چهار ساعت سیستم تنفسی و قلب را دچار اختلال می‌کند و فرد مرگی دردناک و سخت را تجربه خواهد کرد. طبق اعلام او به مهر، در ۹ ماهه نخست سال گذشته ۴۹ کرمانشاهی به واسطه مسمومیت با این قرص جان خود را از دست داده‌اند.