احتمال توطئه خارجی در سقوط بالگرد حامل رئیس جمهور | پرسش های صریح در باره سقوط بالگرد رئیسی

ابراهیم رئیسی هشتمین رئیس جمهور ایران پس از انقلاب اسلامی بود. ابراهیم رئیسی در سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری در سال 1400 توانست به عنوان منتخب مردم به ریاست قوه مجریه برسد. ابراهیم رئیسی و همراهانش در روز 30 اردیبهشت 1403 بر اثر حادثه سقوط هلی کوپتر به شهادت رسیدند.

روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: هرچند اخبار اولیه در روز وقوع حادثه حکایت از نقش داشتن عوامل جوی در آن داشتند ولی به تدریج گمانه‌زنی‌ها به سوی توطئه بودن متمایل شدند بطوری که رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران گروهی را مأمور بررسی حادثه کرد تا چگونگی آن را روشن کند.

این گروه هنوز نتیجه بررسی‌های خود را اعلام نکرده ولی گمانه‌زنی‌های متمایل به توطئه بودن حادثه بقدری زیاد است که اکنون تمام ذهن‌ها به آن مشغول است.

طبعاً گزارشی که گروه بررسی‌کننده ستاد کل نیروهای مسلح کشورمان منتشر کند رسمیت خواهد داشت و قابل استناد خواهد بود، در عین حال افکار عمومی بشدت در حال پیگیری ماجراست و می‌خواهد به واقعیت پی ببرد.

در چنین شرایطی برای جلوگیری از سوء‌استفاده بیگانگان که معمولاً فرصت را برای القاء خواسته‌های خود مغتنم می‌شمرند، باید منابع مطلع داخلی اطلاعات بیشتری در اختیار عموم قرار دهند و از این طریق راه را بر سوء‌استفاده‌های فرصت‌طلبان ببندند.

یکی از نکاتی که احتمال توطئه بودن ماجرای بالگرد حامل رئیس‌ جمهور رئیسی و همراهان را پررنگ می‌کند محل وقوع حادثه است.

این حادثه در نزدیکی مرز کشورمان با جمهوری آذربایجان رخ داده که رژیم صهیونیستی امکانات اطلاعاتی، مخابراتی و نظامی زیادی در آن مستقر کرده است. استقرار این امکانات در جدار مرزی جمهوری آذربایجان، امکان انجام هر توطئه‌ای در منطقه مرزی داخل کشورمان را به رژیم صهیونیستی می‌دهد.

اینکه از سه بالگرد ایرانی در حال بازگشت از منطقه مرزی به سوی تبریز فقط بالگرد حامل رئیس ‌جمهور دچار این حادثه شده، ضمن اینکه می‌تواند مرتبط بودن حادثه با عوامل جوی را منتفی کند، احتمال توطئه بودن را تقویت می‌کند.

یکی دیگر از نکاتی که در تقویت احتمالی توطئه بودن حادثه بالگرد حامل رئیس ‌جمهور رئیسی و همراهان مؤثر است اینست که بعضی از صاحبنظران فنی گفته‌اند ابتدا بالگرد در هوا منفجر شده و سپس سقوط کرده است. در این فرض، ماجرا می‌تواند ناشی از مداخلات بیرونی و یا درون بالگرد باشد که در هر دو صورت، موضوع با پیچیدگی مواجه است و قابل پیگیری می‌باشد.

فرض دیگر اینست که بالگرد به خاطر از کار افتادن تجهیزات راداری و ناوبری دچار اختلال شده و در اثر خارج شدن از کنترل، سقوط کرده است. در این فرض هم احتمال توطئه وجود دارد و تمام این موارد را می‌توان ناشی از عوامل بیرونی دانست.

ضمن تأکید مجدد بر اینکه آنچه رسمیت دارد و می‌تواند قابل اتکا باشد، گزارشی است که گروه بررسی‌کننده ستاد کل نیروهای مسلح ارائه خواهد کرد، لازم می‌دانیم بر سه نکته تأکید کنیم.

اول اینکه این حادثه نشان داد تدبیرکنندگان امور سفر رئیس ‌جمهور دچار ضعف اساسی بودند و نکات ایمنی زیادی را مورد توجه قرار ندادند. دوم اینکه ناوبری ما ضعیف است و اگر حادثه بالگرد حامل رئیس ‌جمهور ناشی از توطئه بودن باشد، این ضعف نیز در به وقوع پیوستن آن سهیم بوده است. و سوم اینکه در بخش تأمین امنیت در برابر توطئه‌های خارجی دچار ضعف شدید هستیم.
 

بنابراین، برطرف ساختن ضعف تدبیر، به‌روزرسانی امکانات ناوبری و تقویت امنیت ملی برای ضربه‌ناپذیر شدن در برابر دشمنان باید در دستور کار مسئولین نظام قرار گیرند و در این زمینه هیچگونه مسامحه‌ای جایز نیست.