زن 50 ساله قربانی شراکت شوم شد | کشف جسد زن میانسال داخل گونی در شهر ری

شراکت ناتمام

کارآگاهان در تحقیق از خانواده مقتول دریافتند زن میانسال مدتی قبل با آرش برای راه‌اندازی یک کافی شاپ شراکت کرده و مقداری پول به او داده بود. بنابراین دستور تحقیق از آرش صادر شد. وی در تحقیقات اولیه گفت: مستانه شریک کاری و از اقوام نزدیکم بود. چند روز قبل از ناپدید شدن مستانه با او قرار داشتم و احتمالاً در آن زمان کارت از جیبم بیرون افتاده است.
اما آنچه شک کارآگاهان را بیشتر می‌کرد این بود که کارت بانکی زیر صندلی راننده افتاده بود.
در ادامه نیز همسر آرش به پلیس گفت: مدتی است که همسرم بسیار آشفته حال و پریشان است و مدام قرص‌های خواب آور می‌خورد. او در خواب هم هذیان می‌گوید و مدام می‌گوید ببخشید من نمی‌خواستم اینطوری شود. مرا ببخشید.
 بدین ترتیب فرضیه قتل از سوی آرش قوت گرفت و در ادامه بازجویی‌ها وی سرانجام به قتل اعتراف کرد.

عذاب وجدان یک لحظه رهایم نکرد

پریشان است و ناآرام؛ خودش می‌گوید عذاب وجدان دیوانه‌اش کرده است.اما مدام تکرار می کند که ناخواسته مرتکب قتل شده و قصدی برای کشتن مستانه نداشته است.
چرا دست به قتل زدی؟
ناخواسته بود من مشکلی با او نداشتم ما باهم شریک بودیم و می‌خواستیم کافی شاپ بزنیم. البته من کار دیگری داشتم.
شغلت چه بود؟
لوازم یدکی خودرو داشتم و از آنجایی که خیلی در این کار موفق نبودم تصمیم گرفتم که آن کار را تغییر دهم. به همین خاطر پیشنهاد کافی شاپ را دادم. او هم استقبال کرد و 70 میلیون تومان برای سرمایه‌گذاری به من داد. خودم هم مبلغی پول داشتم و کار را شروع کردم. اما خیلی زود تصمیمش عوض شد و گفت
پول هایش را می‌خواهد. او معتقد بود که سرمایه‌گذاری در بازار دیجیتال و طلا، درآمدش بسیار بیشتر از کافی شاپ است. اما من که همه پول را صرف راه‌اندازی کافی شاپ کرده بودم نمی‌توانستم پولش را پس بدهم.
روز حادثه چه اتفاقی افتاد؟
با مستانه قرار گذاشتم تا با او صحبت کنم. می‌خواستم او را مجاب کنم که از تصمیمش منصرف شود و شراکتش را بهم نزند. یا اینکه به من مهلت بدهد تا پول را تهیه کنم. اما او با عصبانیت شروع به سر و صدا کرد. فقط دستم را روی دهانش گذاشتم که فریاد نزند اما ناگهان نفسش بند آمد.
با جسد چه کردی؟
خیلی ترسیده بودم، با جسد به سمت شهرری حرکت کردم و در بیابان‌های اطراف، کانال آبی پیدا کردم. جسد را داخل گونی که داخل خودروی مقتول بود قرار دادم و فرار کردم. اول به خانه رفتم، فکر می‌کردم از جسد کیلومترها فاصله گرفته ام. اما در حقیقت هیچ جایی نتوانستم بروم. در تمام این مدت با عذاب وجدان زندگی می‌کردم. چهره مقتول و لحظه جنایت، مرا ثانیه‌ای رها نکرد و حتی در کابوس‌های شبانه‌ام نیز او را می‌دیدم.خیلی پشیمانم.