فال حافظ امروز| فال حافظ فردا | فال حافظ واقعی
تفال روزانه به حافظ| فال حافظ امروز چهارشنبه 10 مرداد 1403 + تفسیر غزل حافظ
فال حافظ از دیار کهن تا کنون بین ما ایرانیان جایگاه ویژه ای دارد و تفال زدن به آن در هر کاری باعث قوت قلب ما خواهد شد. تا جایی که گرفتن فال حافظ در مناسبت های ملی و مذهبی نیز مورد توجه خانواده های ایرانی بوده است و سرنوشت خود را از بین غزلهای این عارف پیدا می کنند. فال گرفتن از آثار ادبی، از باورهای کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان میبردند بهرهای از کلام حق دارند رجوع میشد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است. در ادامه این مطلب میتوانید فال حافظ امروز چهارشنبه 10 مرداد ماه 1403 را که به نیابت از شما گرفته شده است را بخوانید.
بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد
باد غیرت به صدش خار پریشان دل کرد
طوطیای را به خیال شکری دل خوش بود
ناگهش سیل فنا نقش امل باطل کرد
قره العین من آن میوه دل یادش باد
که چه آسان بشد و کار مرا مشکل کرد
ساروان بار من افتاد خدا را مددی
که امید کرمم همره این محمل کرد
روی خاکی و نم چشم مرا خوار مدار
چرخ فیروزه طربخانه از این کهگل کرد
در میان اخبار
- ممنوعیت تردد در محور چالوس و آزادراه تهران - شمال
- یارانه جدید؛ اظهارات همتی درباره حمایت مالی | همتی: یارانه جدید برای اقشار کمدرآمد
- دومین محموله خودروهای وارداتی در بندر سیریک
- موج جدید بارشهای سنگین در راه کشور
- متناسبسازی حقوق بازنشستگان وزارت علوم آغاز شد | تأثیر متناسبسازی بر حقوق بازنشستگان وزارت علوم
آه و فریاد که از چشم حسود مه چرخ
در لحد ماه کمان ابروی من منزل کرد
نزدی شاه رخ و فوت شد امکان حافظ
چه کنم بازی ایام مرا غافل کرد
شرح لغت: باد غیرت:تندباد/ لحد: نهان گاه گور.
تفسیر عرفانی:
۱- حضرت حافظ در بیتهای اول و ششم میفرماید:
* بلبلی رنج کشید و گلی بدست آورد، اما تند باد حوادث و حسد روزگار نابکار، با نیش صد خار، درد و رنج دل او را خسته و مشوش کرد و از بین برد.
دریغ و درد که از چشم زخم و آسیب ماه فلک مه رخسار هلال ابروی من در نهان خانه خاک نهان گردید و جای گزید. حافظ این غزل را در سوگ و ماتم فرزند خود سروده است.
۲- از چشم زخم دیگران بترس و اسرار درون را فاش نساز و به هرکس راز زندگیت را نگو که زندگی خوشی داری و هر روز بهتر از دیروز خواهد شد.
تعبیر غزل:
متاسفانه عزیزی را که با خون دل و رنج بسیار به دست آورده بودی، از دست دادی. رشته کار و زندگی از دستت در رفته و افتاده و نالان شده ای. سختی و رنج، همراهان همیشگی انسانند. گرچه تا او را داشتی قدرش را ندانستی و از او غافل شدی، اما تا خدایی هست نااامیدی معنا ندارد. به خدا توکل کن و از جا برخیز که زندگی هنوز ادامه دارد.