ابراهیم رئیسی پیش از انقلاب چه می کرد؟ | روایت سید ابراهیم رئیسی از دستگیری توسط ساواک

ابراهیم رئیسی هشتمین رئیس جمهور ایران پس از انقلاب اسلامی بود. ابراهیم رئیسی در سیزدهمین انتخابات ریاست جمهوری در سال 1400 توانست به عنوان منتخب مردم به ریاست قوه مجریه برسد. ابراهیم رئیسی و همراهانش در روز 30 اردیبهشت 1403 بر اثر حادثه سقوط هلی کوپتر به شهادت رسیدند. 

به مناسبت شهادت آیت‌الله رئیسی رئیس‌جمهور ایران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی بخش‌هایی از خاطرات ایشان را که در گنجینه‌ی تاریخ شفاهی این مرکز ضبط شده برای نخستین بار منتشر کرده است که در ادامه می‌خوانیم:

حضور در تظاهرات ضد رژیم

در ایام انقلاب که تظاهرات در قم به طور رسمی از 19 دی آغاز شد، در همه‌ی این تظاهرات شرکت می‌کردم. جوان بودم و روحیه‌ی جوانی داشتم و در همه‌ی اجتماعاتی که در خانه‌ی مراجع و علما برگزار می‌شد شرکت می‌کردم.

بعد از جریان اهانت به حضرت امام که طی انتشار مقاله‌ای توسط فردی به نام رشیدی‌مطلق در روزنامه اطلاعات منتشر شده بود، مبدأ این اجتماعات بیش‌تر مدرسه‌ی آیت‌الله بروجردی بود. در بیش‌تر این اجتماعات از منزل مرحوم آیت‌الله گلپایگانی گرفته تا منزل همه‌ی علما شرکت می‌کردم؛ تا این‌که روز ۱۹ دی فرا رسید و در منزل آیت‌الله حسین نوری تیراندازی شد و عده‌ای به شهادت رسیدند. در همه این اجتماعات توفیق داشتم که در منازل علما باشم.

هسته مبارزاتی طلاب در مدرسه‌ی آیت‌الله بروجردی

در اجتماعات طلبگی در مدرسه آیت‌الله بروجردی هسته‌ای از بچه‌های انقلابی بود که مثلا جدیدترین اعلامیه‌ها را در مدرسه نصب می‌کردیم و جدیدترین نوارهای انقلابی مربوط به مقام معظم رهبری را که در مشهد بودند و به قم می‌آمد در اختیار دوستان قرار می‌دادیم. هسته‌ای بود که بیشتر جمعی از جوان‌های هم سن و سال خود ما در مدرسه آیت‌الله بروجردی بودند. بعد از بسته شدن فیضیه و دارالشفاء، مدرسه‌ی خان که مدرسه‌ی آیت‌الله بروجردی بود و مرکزیت داشت هر وقت هرکس از منزل بیرون می‌آمد و به حرم می‌رفت سری هم به مدرسه‌ی خان می‌زد. مدرسه‌ی خان مرکزیت و پایگاه خبرگیری و خبررسانی درباره‌ی مسائل انقلاب شده بود.

دستگیری توسط ساواک

قبل از انقلاب یک بار در قم دستگیر شدم و آن هم موقعی بود که با دو نفر از طلبه‌ها داشتیم به یزد می‌رفتیم که در راه‌آهن دستگیر شدیم. تصور می‌شد همراه ما اعلامیه‌های امام هست، البته همراه بعضی از دوستان بود، ولی به یک شکلی جاسازی کرده بودند که کسی متوجه نشود که آن‌ها هم متوجه نشدند.